Tom XXI - Diabelski Jar

Caeli

Gunillę z Knapahult wychowywano surowo, w imieniu Pana chłoszcząc je za grzechy, których nigdy nie popełniła. Marzeniem jej ojca było wydać ją za mąż za wielkiego pana, Arva Gripa, mimo że Gunilla pokochała innego.
W parafii pojawił się jednak krewniak Arva, Heike Lind z Ludzi Lodu. Dzięki swym niezwykłym zdolnościom odkrył wkrótce, że i Arv, i Gunilla potrzebują jego pomocy. Wyczuł także śmiertelne niebezpieczeństwo, czające się w szczelinie w gęstym lesie...

Oh ile ja się nadenerwowałam i naprzeklinałam na ojca Gunilli w trakcie słuchania książki... - To pierwsze zdanie jakie mam w myślach wspominając tą część. Sama zaś Gunilla... Ja nie wiem, ale Margit chyba lubiła znęcać się nad niektórymi postaciami Sagi.
Znów wyruszamy z Heike'm w jego podróż ku powrotu do domu, tym razem udaje mu się spotkać krewniaków. No i o ile w poprzedniej części, nie miałam co wspominać o wątku romantycznym, tak tutaj można o nim wspomnieć. Oczywiście nie tak przesyconym jak we wcześniejszych częściach Wink

Mamy tutaj dość nietypowy romans, wszak Gunilla, wypaczona przez swego *** ojca nie potrafi przełamać się w ufności do mężczyzn pod względem uczuciowym, a i matka wcale jej w tym nie pomaga. I choć to nieśmiała i zahukana Gunilla jest jedną z głównych bohaterek, to właśnie Ebba zapadła mi w pamięć jako kobieta z temperamentem i przyjemnie było słuchać jednej z ostatnich scen w której występowała wspólnie ze swoim mężem.
Tytuł troszeczkę moim zdaniem nietrafiony, wszak o Diabelskim Jarze nie było bardzo dużo wspominane.
Bądź co bądź cała książka jest przepełniona różnymi sytuacjami, pojawia się pierwszy raz coś co naprawdę mnie zaskoczyło (Wy, którzy przeczytaliście, mogę podpowiedzieć że chodzi o Arv'a) więc poczułam lekki powiew świeżości Very Happy

.

Zachęcam do przeczytania!

KlaudiaLind

Ta część nie należy do moich ulubionych, głównie ze względu na Gunille, która jest trochę nieciekawą bohaterką. Zgadzam się z Caeli, że Ebba jest dużo bardziej wyrazista i fajnie byłoby poczytać o niej czegoś więcej. W sumie to swoim temperamentem pasowałaby do Arva, byłaby ciekawa z nich para;) O Diabelskim Jarze faktycznie było niewiele, niby od samego początku był tajemnicą i napawał strachem, ale jakoś tego nie odczuwałam. Najbardziej podobał mi się motyw zaginionych dzieci Arva i to, co się później okazało. Natomiast totalnie mi nie pasowało, że Heike zakochał się w Gunilli, jak o tym pomyśle, to wydaje mi się to nawet śmieszne 😁